dr inż. Krzysztof Rogowski, Zakład Mechaniki, MEiL, ITLiMS, PW
Wirnik Darrieusa to prosta maszyna wyposażona w profilowane łopaty
generujące siłę nośną. Ruch obrotowy łopat względem osi obrotu wirnika
dostarcza wielu trudności w zrozumieniu aerodynamiki tego urządzenia.
Przegląd literatury pokazuje, że pomiar sił aerodynamicznych na łopatach
wirnika stwarza trudności nawet dziś. Ponadto, olbrzymia liczba artykułów
naukowych jakie ukazały się w 2018 roku wskazuje na rosnące zainteresowanie
koncepcją Darrieusa. Pomimo zaawansowanych technik numerycznych oraz
wzrostu mocy obliczeniowych superkomputerów wciąż mamy trudności z
wyznaczeniem obciążeń aerodynamicznych łopat wirnika Darrieusa oraz śladu
aerodynamicznego za wirnikiem. Podczas prezentacji chciałbym omówić
rezultaty dotychczasowych badań wirnika Darrieusa uzyskane za pomocą metod
URANS. Ponadto, zaprezentuję wstępne pomysły dla autorskiej metody
aktywnej komórki (actuator cel model - ACM). Metoda ta jest rozwijana z myślą
o badaniu własności aerodynamicznych wirników Darrieusa w dużej skali.